همزمان با شروع سال تحصیلی، تبسم در نگاه دانش‌آموزان دوره دوم مدرسه بنیان موج می‌زد. گویی بوی تازه کتاب‌ها و صدای زنگ مدرسه، جانشان را با شور و هیجان لبریز کرده بود. درخشش چشم‌هایشان مانند خورشیدی بود که نوید روزهای پرامید را می‌داد. قلم‌ها در دستان کوچکشان به سرنوشت تازه‌ای اشاره می‌کردند؛ سرنوشتی که با هر کلمه و هر جمله‌ای که می‌نویسند، ساخته می‌شود. لبخندهایشان انعکاس آرزوهایی بود که در دل‌ها نهفته و منتظر بال گرفتن بودند. مدرسه دوباره زنده شده بود، با خنده‌ها و گفت‌وگوهایشان، با رؤیاهایی که در کلاس‌ها شکوفه می‌زدند.
